Miltonia spectabilis

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Średnia temperatura letniego dnia to 24-26°C, nocy 18°C, co daje amplitudę dobową 7-8°C. Średnia temperatura dnia zimowego wynosi 20-21°C, a nocy 13-14°C, z amplitudą dobową 7°C.
Temperatury są podane w oparciu o wartości w tablicach klimatycznych dla Vitoria w Brazylii. Temperatury w tym rejonie odzwierciedlają najchłodniejsze warunki, w jakich powinno uprawiać się ten gatunek. Ponieważ M. spectabilis ma relatywnie szeroki zasięg występowania, roślina ta powinna zaadaptować się do temperatur o kilka stopni wyższych.

Większość odmian wymaga uprzednio wymienionych warunków uprawy. Jednak Miltonia spectabilis var. bicolor została znaleziona w północnym stanie Espirito Santo na znacząco niższych wysokościach, zazwyczaj 100-200 m, i wymaga o 3-4°C cieplejszych temperatur niż inne odmiany.

15000-30000 luksów. Zalecany jest ciągły silny ruch powietrza, zwłaszcza gdy rośliny są uprawiane przy silnym nasłonecznieniu. Hodowcy podają, że miltonie rosną bardzo dobrze przy dosyć jasnym oświetleniu, takim jakiego wymagają cattleye, lecz w tak silnym oświetleniu ich liście mają tendencję do przybierania żółtej barwy.

Jakkolwiek ilość i częstość opadów różni się nieco w zależności od środowiska, zwykle brak jest typowego okresu suszy. Opady deszczu na większości obszarów są umiarkowane do silnych w okresie od wiosny do jesieni, z nieco mniejszą ich ilością w okresie zimy. Podczas gdy opady deszczu w większości środowisk zimą zmniejszają się, to omawiana wcześniej kondensacja wilgoci skutkuje dodatkową ilością dostępnej wody z powodu częstych mgieł i intensywnego osadzania się rosy.
W okresie aktywnego wzrostu rośliny powinny być często podlewane. Ilość wody powinna być stopniowo redukowana jesienią, gdy nowe przyrosty są już dojrzałe i zakończyło się kwitnienie. 

W okresie silnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców stosuje późnym latem i jesienią nawóz o niskiej zawartości azotu, a dużej zawartości fosforu. Polepsza to kwitnienie w następnym sezonie i wzmacnia nowe przyrosty przed zimą. Co kilka tygodni powinno się przepłukiwać podłoże (podlewając "na wylot") celem uniknięcia tworzenia się osadów mineralnych, zwłaszcza gdy stosowano duże dawki nawozów. Najpierw należy normalnie podlać rośliny, aby rozpuścić nagromadzone sole. Po około godzinie podłoże należy przepłukać wodą w ilości równej dwukrotnej objętości pojemnika. Przepłukiwanie w okresie całego roku jest ważne zwłaszcza tam, gdzie woda jest silnie zmineralizowana.

Ze względu na rozkrzewiający się i pnący pokrój większość gatunków rodzaju Miltonia najłatwiej jest uprawiać umocowane na płatach paproci drzewiastej lub korka. W przypadku roślin mocowanych na podkładkach należy zapewnić wysoką wilgotność, a latem rośliny powinny być podlewane co najmniej raz dziennie. W okresie wyjątkowo gorącej i suchej pogody zamocowane rośliny mogą wymagać nawet kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Wiele osób uważa, że zapewnienie wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom jest trudne, więc często są one uprawiane w doniczkach lub koszyczkach wypełnionych luźnym, szybko przesychającym podłożem składającym się głównie z drobnej kory jodłowej lub włókien paproci drzewiastych. Normalnie dodaje się również różne ilości materiałów, takich jak perlit i węgiel drzewny, aby uzyskać łatwo ociekające podłoże, które jednocześnie zatrzymuje pewną ilość wilgoci. Należy używać małych doniczek, tak aby tylko zmieściły się korzenie i było miejsce na jednoroczny lub dwuletni przyrost.  Podłoże utrzymywane w ciągłej wilgotności rozkłada się stosunkowo szybko, więc dla zdrowia roślin korzystniejsze jest coroczne przesadzanie. Przesadzanie powinno być wykonane, gdy rozpoczyna się wzrost nowych korzeni, co umożliwia roślinie najszybsze ukorzenienie się w nowym pojemniku.
Każdy powinien eksperymentować, aby znaleźć taką kombinację składników podłoża, która najlepiej spełnią swoją rolę w danym miejscu uprawy i przy określonym schemacie podlewania. Dla przykładu, włókna paproci drzewiastej utrzymują lepiej wilgoć i nie rozkładają się tak szybko, dlatego wydaje się logicznym wykorzystywać je dla uprawy roślin, które nie powinny zupełnie przesychać pomiędzy okresami podlewania. Z naszego doświadczenia wynika, że gatunki Miltonii rosną lepiej w podłożu z kory jodłowej.
Możemy także zapewnić doskonałe wyniki uprawiając je w płytkich doniczkach i koszykach luźno wypełnionych nowozelandzkim mchem torfowcem. Wadą tego podłoża jest wysoki koszt i fakt, że szybko ulega ono rozkładowi, tak że rośliny trzeba przesadzać co 9-12 miesięcy. Wydaje się nam, że większość storczyków może być uprawiana w dowolnym rodzaju podłoża wybranym przez hodowcę, o ile podlewanie jest dostosowane do jego rodzaju i warunków w miejscu uprawy.

80-85% przez cały rok. Nie tylko opady deszczu są relatywnie obfite w tym rejonie, lecz także wilgotność jest wysoka z powodu wilgoci przynoszonej przez południowowschodnie wiatry wiejące w głąb lądu od strony oceanu. Niskie chmury, mgła i mżawka często pojawiają się wskutek kondensacji, gdy ciepłe wilgotne powietrze ulega ochłodzeniu nad górami. W ten sposób duża ilość wilgoci, która nie jest odnotowywana w sumie opadów deszczu na stacjach meteorologicznych, jest w praktyce dostępna dla roślin rosnących w tym regionie.

W zimie ilość wody należy dodatkowo zmniejszyć, zwłaszcza jeśli rośliny uprawiane są w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Nie wolno jednak dopuszczać, aby zupełnie wyschły. W większości przypadków takie warunki może zapewnić okazjonalne poranne zamgławianie połączone z bardzo lekkim podlewaniem co 2-3 tygodnie, zwłaszcza gdy spodziewana jest słoneczna pogoda. Nawożenie powinno być ograniczone lub należy z niego zrezygnować całkowicie aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie.